​

 

 

DENKADVISEREN is een ontstroevend spel (tijdens een 'denkadviesgesprek') met de taal, het denken en de werkelijkheidsbeelden van wie advies vraagt, waardoor deze zélf met eigen denkkracht 'het goede advies' bedenkt

 

Dit 'taalspel' is zinvol als deskundige adviezen en 'tools' - bijvoorbeeld over hoe 'nóg beter te managen' - geen oplossing bieden!

 

Denkadviseren: zo noemen wij onze stijl van adviseren.

Het is een door ons ontwikkelde 'psycho-linguïstische' interventiekunde, die wij aanbieden als aanvulling op - en als alternatief voor - de vele 'bedrijfskundige' varianten in het veld van organisatie-advies en veranderkunde.

 

De stijl van een 'denkadvies-gesprek' is verwonderd, aandachtig en poëtisch.

Het wordt ervaren als een 'waardig' en respectvol interactieproces.

Denkadvies-gesprekken stimuleren gedachten, gevoelens en manieren van doen, die uitdrukking zijn van menselijke waardigheid.

Het resultaat van zo'n gesprek (dat is het tijdens het gesprek door de klant zélf geproduceerde / bedachte 'denkadvies') reikt in de beleving van de klant verder en dieper dan vooral als 'praktisch en nuttig' bedoelde suggesties.

De attitude en het taalgebruik van denkadviseurs verschilt van dat van bedrijfs- en veranderkundige organisatie-adviseurs, die met hun klanten communiceren binnen de regels van het voor die klanten zo vertrouwde 'managerial discours'.

 

Dit in organisaties dominant geworden 'managerial discours' genereert, naast successen, steeds meer managerial problemen, welke niet oplosbaar zijn met de tot dit discours behorende kennis, inzichten, opvattingen en wijzen van denken en spreken.

Om tegenwoordig zinvol te kunnen adviseren bij vragen en problemen over en in organisaties heb je ten minste ook nog iets anders nodig dan superieure kennis en ervaring van en met Organisatie- en Veranderkunde.

Maar Wat?

 

Het antwoord vanuit het IGOP is: Denkadviseren

Je moet - in de rol van adviseur - kunnen horen en begrijpen met welke gedachten, zienswijzen, overtuigingen, idealen, mensen in organisaties de problemen 'produceren' waarover ze advies vragen. Deze 'denkprodukten' (c.q. die door hen ervaren 'problemen') zijn primair door die mensen zelf te veranderen (of zelfs letterlijk 'op te lossen') met hulp van 'taal' (in plaats van met bedrijfs- en veranderkundige 'tools'!), tijdens een voor hen ongewoon taalspel in hun gesprek met een 'denkadviseur'. 

 

Dit antwoord steunt op onderstaand stukje 'theorie' over de 'psycho-linguïstische' aard van 'problemen' (en ook van 'successen'!).

 

Wanneer iemand verschil of afstand bemerkt tussen wat hij wenst en wat hij waarneemt (ofwel tussen zijn 'ideaalbeeld' van iets en wat hij meent dat daarvan nu 'het geval is'), ervaart zo iemand dat als lastig en onaangenaam.

Zowel dit ideaalbeeld als de interpretatie wat het geval is, zijn echter zijn eigen 'bedenksels'. Het zijn mógelijke, maar zeker niet de énig mogelijke 'zienswijzen' - men zou ook andere idealen en of andere interpretaties (hebben) kunnen bedenken, zelfs zodanig dat beiden (gekoesterd ideaal en vermeende werkelijkheid) onderling meer samenvallen, als 'congruent' worden ervaren, niet meer verschillend zijn.

 

Meestal lukt het ook wel om, bijvoorbeeld, 'bij elk nadeel het voordeel' te zien / bedenken - en daarmee dat onaangename gevoel te relativeren of zelfs zich tevreden te gaan voelen met dezelfde 'feiten' die eerst nog zo lastig leken!

 

​